Meer woonvergunningen voor migrantarbeiders

Tussen nu en 2020 krijgt ongeveer een derde van alle arbeidsmigranten een hukou, woonvergunning, voor de stad waar ze wonen en werken. Daarmee krijgen ze recht op voorzieningen als onderwijs, een relatief goede ziektekostenverzekering en op termijn een hoger pensioen.

De State Council, het Chinese kabinet, heeft woensdag een partijplan uit maart geaccordeerd. De komende zes jaar worden 100 miljoen woonvergunningen extra verstrekt.

Lokale uitvoeringsverschillen

De regels zullen lokaal worden uitgevoerd. Kleinere steden zullen geen beperkingen opleggen voor het verkrijgen van een hukou. Dat past in het beleid om de groei van megasteden af te remmen en steden in het midden en westen van China te laten groeien. Naarmate een stad groter is, kunnen restricties worden opgelegd, wat betreft het aantal nieuw uit te geven woonvergunningen en de mate waarin nieuwe stadsbewoners van sociale voorzieningen gebruik kunnen maken.

Megasteden zoals Beijing en Shanghai zullen een puntensysteem invoeren, op basis van het arbeidsverleden en de afdracht van belastingen en sociale lasten in het verleden. Critici wijzen erop dat zo'n systeem relatief welvarende arbeidsmigranten bevoordeelt en juist de miljoenen armste arbeidsmigranten niet zal helpen.

Welvaartsstijging door urbanisatie

De maatregel moet urbanisatie stimuleren om zo het arbeidsleger voor economische groei op peil te houden. Ook streeft China naar een grotere groep burgers met middeninkomens, die de belastingen op moeten brengen voor de groeiende kosten voor de gezondheidszorg en het pensioensysteem.

Volgens cijfers van het statistiekbureau woont inmiddels 53,7 procent van alle Chinezen in een grote stad. Het aantal burgers met een woonvergunning voor de stad daarentegen bedraagt maar 35,7 procent. Veel grote steden zijn tegen een verruiming, omdat ze vrezen dat sociale voorzieningen onbetaalbaar worden als daar plotseling veel meer mensen gebruik van kunnen maken. 

Sociale misstand

Er zijn naar schatting 269 miljoen arbeidsmigranten die het platteland hebben verlaten om hun toekomst in de stad op te bouwen.

Zonder hukou hebben ze geen recht op allerlei faciliteiten. Als ze ziek worden kunnen ze de dure zorg in de stad niet betalen. Vaak laten ze kinderen achter in hun geboortedorp, omdat ze geen gebruik van overheidsscholen kunnen maken. Als ze met pensioen gaan, moeten ze terug naar hun geboortestreek, want van een plattelandspensioen kunnen ze in de stad niet leven.