Broodje Blogaap: China in het nieuws week 9
Andere verhalen in de media over China waren deze week: storm in de lucht, een postbode met een bijverdienste en een klap voor sm-liefhebbers.
Laten we eerlijk zijn, in het vliegtuig zitten we het liefst bij het raampje. Vanwege het uitzicht, niemand die tegen je knieën of elleboog aanstoot terwijl je ligt te slapen en je hoeft niet op te staan omdat anderen willen plassen.
En als je dan geen raamplaats hebt, dan neem je gewoon een raamplaats. Dat deed tenminste een man die donderdag van Hongqiao naar Guangzhou zou vliegen. Hij hield bij hoog en laag vol dat net zoals in de bus ook in het vliegtuig het wie-het-eerst-komt-het-eerst-maaltprincipe geldt.
De passagier die de stoel was toegewezen nam daar echter geen genoegen mee. De bemanning probeerde de man te overtuigen zijn plek op te geven. Toen het vliegtuig vertraging dreigde op te lopen begonnen andere passagiers zich ermee te bemoeien. De situatie liep zo uit de hand dat de politie aan boord kwam en de halsstarrige passagier in de boeien afvoerde. Vlucht FM9311 vertrok met uiteindelijk met bijna twee uur vertraging. Blogaap zegt: gelukkig heeft een Chinese cel geen ramen.
Wat gebeurt er eigenlijk met pakketjes die niet kunnen worden bezorgd? Normaal gesproken worden ze teruggestuurd naar de afzender, maar iemand met goede contacten bij China Post zag er handel in.
Op internet verschenen afgelopen week foto's van een man in Bazhou, die op straat honderden postpakketjes verkocht voor tien yuan per stuk (1,40 euro). Zo te zien hadden veel passanten belangstelling voor een verrassingspakket; ze mochten pas na betaling het poststuk openmaken. Een soort illegale pakjesavond, maar dan overdag.
Uit de foto's valt af te leiden dat het om pakketjes ging die vanuit China naar het buitenland zijn gezonden, maar die als onbezorgbaar zijn teruggestuurd. De pakketjes zijn gestempeld in november.
En dat kan dus niet. Toen de foto's online verschenen kwam China Post in actie. Teruggezonden pakketjes moeten worden geretourneerd aan de afzender. Als die niet te traceren is moeten de poststukken zes maanden worden bewaard zodat de rechtmatige eigenaar ze kan ophalen. De posterijen stellen een onderzoek in hoe de pakketjes bij een straatverkoper in Hebei terecht zijn gekomen.
En waar hadden Chinese internetgebruikers het over deze week? Over een blauwzwart cq witgouden jurkje natuurlijk. Maar ook over een film die niemand zag.
Net zoals in de rest van de wereld werd ook in China hunkerend uitgekeken naar de film 50 Tinten Grijs. En nee, die verschijnt niet in de Chinese bioscoop, maar zou wel tegen betaling online zijn te zien. In HD en met Chinese ondertiteling.
Dat hadden tenminste drie grote aanbieders van videodiensten hun klanten beloofd. Maar vrijdag kregen nieuwsgierige Chinezen een klap te verwerken, want alledrie de aanbieders moesten onderdanig hun excuses aanbieden: de film was wegens 'speciale redenen' niet beschikbaar.
In China betekent een 'speciale reden' meestal dat het van de overheid niet mag. En eigenlijk had iedereen dat tevoren kunnen weten, want het staatsbureau voor pers, film, radio en tv (ook wel kortweg het censuurbureau genoemd) is berucht vanwege zijn strijd tegen 'immorele uitingen'. Het bureau is bezig met een kruistocht tegen geweld, seks en anti-Chinese sentimenten en aan een film als 50 Tinten Grijs hebben ze hun handen vol.
Videodienst LeTV sprak op zijn site de hoop uit dat de film niet in de hermontage wordt gereduceerd tot een 'grote-hoofdenfilm'; een verwijzing naar het tv-drama De Keizerin van China die op last van de dienst alle 'ongezonde beelden' van weelderige decolletés moest vervangen door close ups van de hoofdrolspeelsters.
Maar ook het alternatief is weinig aantrekkelijk: als alle gewaagde scènes uit 50 Tinten Grijs worden geknipt blijft er bitter weinig film over. Er rest Chinese kijkers niets anders over dan een beetje stout te zijn: illegale kopieën van de film zijn in China al volop te koop.
