Broodje Blogaap: China in het nieuws week 37

China is een rijke bron voor bijzondere verhalen. Vaste Broodje Blogaap-fans weten er alles van. Je kunt het zo gek niet bedenken, of het gebeurt in China. Of nog gekker dan je al dacht.

Misschien dat daarom redacties over de hele wereld deze week gretig een verhaal over-namen van de Boston Leader. Volgens het artikel had een dierentuin in Jinhua een babygorilla Harambe McHarambeface moeten noemen, nadat grappenmakers een online naamgevings-wedstrijd hadden gekaapt.

Mooi verhaal. Het is alleen niet waar. Er is wel een dierentuin in Jinhua, maar die heeft nooit gorilla's gehouden (wel een papagaai die basketbal speelt). Er is dus ook geen wedstrijd voor de leukste naam. Trouwens, er bestaat ook geen krant die Boston Leader heet. Wel een groepje Amerikanen die het leuk vindt zoveel mogelijk het nieuws te halen met de naam Harambe, de naam van de gorilla in de dierentuin van Cincinnati die werd doodgeschoten nadat een kind in zijn verblijf was gevallen.

Maar het had gekund: een pandatweeling in Macau is deze week door het publiek Jianjian en Kangkang genoemd (jian kang betekent gezond leven in het Chinees).

Een promotievideo voor een film over de Korea-oorlog heeft in China tot ophef geleid. In de video is een bus met gepensioneerde Chinese toeristen te zien die de Zuidkoreaanse hoofdstad Seoul bezoeken. Als de gids iets over de stad wil vertellen, onderbreken de senioren hem ongeduldig: dat weten we allemaal al, we zijn hier al eens eerder geweest zonder dat we een paspoort nodig hadden. De reclame eindigt met de opmerking dat de gids beter 'Mijn Oorlog' in de bioscoop kan gaan bekijken.

Dat viel bij veel Chinese internetgebruikers niet in goede aarde. Ze vonden de video ongepast en kwetsend voor Zuidkoreanen. "Wat zouden Chinezen zeggen als Japanse toeristen zouden opscheppen dat ze al eens eerder in Nanjing zijn geweest?", vroeg iemand zich op Weibo af.

De regisseur van de nationalistische oorlogsfilm, Peng Shun, haastte zich om te zeggen dat hij niets met de reclamevideo te maken had. Jaja, die 24 Chinese oudjes in het filmpje waren allemaal acteurs, waarvan enkele ook in zijn film spelen. Die waren zeker met een filmploeg op een bedrijfsuitje in Seoul?

Waar hadden Chinezen het deze week over op internet? Over de dood van Xu Ting natuurlijk. De fatale ziekte van de pas 26 jaar oude actrice heeft op velen diepe indruk gemaakt. Ook de discussie die vervolgens ontstond over haar behandeling maakte de tongen los.

Vanaf het moment dat Xu twee maanden geleden de diagnose lymfeklierkanker kreeg te horen, communiceerde ze regelmatig via sociale media over haar ziekte. Ze schreef dat ze opzag tegen chemotherapie en meer vertrouwen had in traditionele Chinese medicijnkunde. Ze vond een bekende TCM-behandelaar en uit de berichten en foto's die zij online plaatste konden we zien hoe zij werd behandeld: cupping, acupunctuur en zelfs aderlatingen.

Maar de foto's lieten ook zien dat het niet goed ging met Xu. Op het laatste moment besloot ze toch naar het ziekenhuis terug te keren, maar het was al te laat. Xu stierf op 7 september.

Sindsdien woedt een pittig debat over de waarde van de traditionele Chinese medicijnkunde, die duizenden jaren teruggaat, en hoe die zich verhoudt tot de moderne geneeskunde die in het westen is ontwikkeld. Het gaat veel Chinezen te ver om de hele TCM af te schrijven, maar dat de westerse geneeskunde meer kan uitrichten tegen dodelijke ziektes als kanker, daar zijn de meesten het wel over eens.

Een interessant debat in het licht dat de Chinese overheid vele TCM-klinieken betaalt en broedt op een herwaardering van TCM. De kosten voor de Chinese gezondheidszorg rijzen de pan uit en veel gewone Chinezen kunnen langdurige behandelingen simpelweg niet betalen. TCM-behandelingen daarentegen zijn veel goedkoper. Maar zijn ze ook effectief?

Op Twitter plaats ik regelmatig bijzondere verhalen en foto's uit China: #blogaap