Vijf vragen over spionageverdenking Huawei

Wat is er aan de hand?

In de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Australië bestaan al langer zorgen over het gebruik van software en componenten van Huawei en trouwens ook van ZTE. De vrees bestaat dat deze Chinese elektronicafabrikanten samenwerken met de veiligheidsdiensten in hun land. Door het inbouwen van achterdeurtjes zouden Chinese spionnen ongemerkt mee kunnen kijken in de telecommunicatie van landen waar Huawei en ZTE actief zijn, zoals Nederland.

In veel landen worden momenteel nieuwe netwerken aangelegd voor snellere draadloze verbindingen van de vijfde generatie (5G). Daardoor is deze discussie opnieuw opgelaaid. Afgelopen dinsdag maakte de regering van India bekend dat Huawei en ZTE zijn geschrapt van de lijst bedrijven die mogen werken aan het nieuwe 5G-netwerk. En woensdag publiceerde Politico een bericht dat ook bij de Europese Commissie twijfels bestaan over de afhankelijkheid van Chinese leveranciers bij de Europese telecommunicatie-infrastructuur.

Oh ja, en de Amerikaanse veiligheidsdienst heeft eerder dit jaar politici en zakenlieden ontraden gebruik te maken van Huawei-mobieltjes uit vrees voor spionage.

 

Is er eigenlijk bewijs voor deze spionage?

Eh, nee. Ik heb het tenminste nooit ergens gelezen. Eigenlijk komt het hier op neer: eigenaar Ren Zhengfei was voordat hij Huawei oprichtte werkzaam in het Volksbevrijdingsleger en daarom zal hij wel over goede contacten met de Chinese staatsveiligheid beschikken.

Voor wat het waard is: Huawei ontkent consequent alle betrokkenheid bij spionage.

 

Dus jij denkt dat wij niet voor Chinese spionage hoeven te vrezen?

Nou, dat is ook weer kort door de bocht. Ik heb het wel vaker gezegd: ieder land in de wereld doet aan spionage. Het ene wat meer, de ander wat minder. Dat is vooral afhankelijk van de technische en financiële middelen die landen ter beschikking staan.

Dankzij klokkenluider Edward Snowden weten we hoe omvangrijk die programma's kunnen zijn en dat overheden er niet voor terugdeinzen zelfs burgers, ondernemers en politici van bondgenoten af te tappen. Wat dat betreft zijn de zorgen van bepaalde landen misschien wel terecht, maar ook een beetje hypocriet.

Net zoals de Chinese overheid bezorgd is over het gebruik van software van Microsoft, telefoontjes van Apple of computers van Dell uit vrees dat Amerikaanse spionnen heimelijk meekijken, zo zijn andere landen huiverig voor Chinese apparatuur. Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten.

 

Oh, dus jij denkt wel dat Huawei medeplichtig is aan spionage?

Luister goed: de Chinese overheid spioneert er op los. Maar of individuele bedrijven daar structureel aan meewerken is een heel andere vraag. Er is een goede reden waarom Huawei dat zelf liever niet wil, of erop aan zal dringen dat tot een minimum te beperken: er hoeft maar één geval van spionage met Huawei-mobieltjes of software te worden bewezen en ze kunnen de tent wel sluiten. Daar heeft de Chinese geheime dienst uiteindelijk ook niets aan.

De mogelijkheden om gesprekken af te tappen, data te onderscheppen of computers te hacken zijn al enorm groot. Daarvoor is een land niet afhankelijk van software of apparatuur die het wereldwijd verkoopt.

 

Dus we hoeven ons niet druk te maken over mogelijke spionage door Huawei?

Het is altijd goed na te denken over de kwetsbare punten van onze strategische infrastructuur. Wat dat betreft zijn we in Nederland behoorlijk naïef. We zijn ongerust als een Mexicaan KPN dreigt over te nemen, maar toen Vodafone een paar tientjes goedkoper was stapte de hele overheid vrolijk over. We zijn huiverig voor Chinese mobieltjes, maar toen het bedrijf dat onze cybersecurity en encryptie moet garanderen, Fox-it, aan een buitenlands bedrijf werd verkocht zat niemand op te letten.

We moeten ons druk maken over de juiste dingen. Wat zijn de vitale onderdelen van onze maatschappij en hoe zijn die beschermd? Dat is uiteindelijk een veel fundamenteler vraag dan uit welke fabriek een router of zendmast vandaan komt.

donderdag 20 september 2018