Hong Kong verbiedt pro-onafhankelijkheidspartij

Maandag maakte de minister van veiligheid bekend dat het met onmiddellijke ingang de Hong Kong National Party verbiedt. Daarvoor wordt een nog zelden gebruikte verordening uit de Britse tijd ingeroepen: de Societies Ordinance uit 1911. Daarin staat dat het bestuur de macht heeft partijen te verbieden als deze de nationale veiligheid, de veiligheid van het publiek of de openbare orde bedreigen of de rechten van andere burgers inperken.

Het bestuur legt 'nationale veiligheid' zo uit, dat de territoriale integriteit van de Volksrepubliek China er ook onder valt. Die zou in gevaar zijn doordat de National Party streeft naar een onafhankelijk Hong Kong. In de verordening staat ook dat personen of groepen die een verboden partij steunen strafbaar zijn.

Preventieve actie

De National Party is opgericht nadat de Paraplu-demonstraties van 2014 vruchteloos waren gebleken. Verschillende protestleiders besloten toen om veranderingen af te dwingen vanuit het politieke systeem. Van alle pro-democratiepartijen gaat de doelstelling van de National Party het verst: afscheiding van China.

Volgens veiligheidschef John Lee heeft de partij meermalen gezegd dat het alle middelen wil gebruiken om dat doel te bereiken. Partijleider Andy Chan ontkent echter dat daarmee ook het gebruik van geweld wordt bedoeld. De politie adviseerde die verklaring te negeren omdat Chan die "niet oprecht" heeft gedaan. Volgens Lee is er sprake van overtuigende argumenten om preventieve actie te ondernemen.

Democratische vrijheden

Daarmee schiet het bestuur van Hong Kong met een juridisch kanon op een mug. Chan's National Party bestaat uit enkele tientallen leden. Er kwamen 2.500 sympathisanten opdagen toen Chan in 2016 werd verboden zich kandidaat te stellen voor het lokale parlement LegCo. Hoewel veel inwoners de betrekkelijk grote autonomie ten opzichte van China - Eén Land, Twee Systemen - willen behouden of versterken, is er geen breed gedragen steun  voor een onafhankelijk Hong Kong.

Het verbod toont maar weer eens aan hoe ongelooflijk gevoelig (of onzeker) Beijing daar over is. En het bevestigt veel burgers in het idee dat China hun democratische vrijheden uitholt. Lee zegt dat de vrijheid van meningsuiting en vereniging zoals die in de Basic Law is vastgelegd niet in gevaar is, maar alleen niet onbeperkt is. Critici zetten daar tegenover dat die vrijheid niets waard is, als het burgers onmogelijk wordt gemaakt om bestaande wetten ter discussie te stellen.