Chengdu krijgt een eigen maan

Een satelliet die eenmaal op zijn positie op 500 kilometer vanaf de aarde een gigantische ronde spiegel ontvouwt, die zonlicht reflecteert naar een cirkel op het aardoppervlak met een diameter van 10 tot 80 kilometer. Dat wil het Tianfu wetenschappelijk onderzoeksinstituut in Chengdu realiseren.

Volgens directeur Wu Chunfeng is de techniek klaar voor gebruik en al in 2020 kan de satelliet in een baan om de aarde worden gebracht. Hij voorziet grote mogelijkheden voor het systeem, omdat steden kunnen bezuinigen op straatverlichting. Bovendien, zei Wu, kan de ruimtespiegel vanaf aarde worden bestuurd en bijvoorbeeld in het geval van een aardbeving ook op het rampgebied worden gericht.

Proefballon

Wu zegt niet te verwachten dat de kunstmatige maan het dag-nachtritme van flora en fauna op aarde verstoort. Zijn maan schijnt weliswaar acht keer zo fel als de echte, maar dat is nog geen vergelijk met de zon. Wu vergelijkt het licht van de nachtlichtsatelliet met "de gloed van de schemering".

Uit berichtgeving in de Chinese media wordt niet helemaal duidelijk of het plan voor de kunstmatige maan wordt gesteund door de stad Chengdu of de Chinese overheid. Van tijd tot lanceren wetenschappers en bedrijven een proefballon in de hoop dat ze de interesse van autoriteiten wekken en onderzoeksgelden kunnen losweken. Chengdu is een grote stad met 14 miljoen inwoners in het zuidwesten van China.

Besparing

Wu claimt dat het systeem geld oplevert, omdat China's miljoenensteden veel geld kunnen besparen op de elektriciteitsrekening van de straatverlichting. Maar helemaal zonder lantaarnpalen zal het ook niet gaat; als het flink bewolkt is de kunstmaan waardeloos.

Helemaal nieuw is het plan niet. Zowel de Amerikanen als de Russen hebben eerder met het idee gespeeld. In de toenmalige Sovjet-Unie kwam het zelfs tot een praktijktest. De Znamya 2, een spiegel van 20 meter doorsnee, werd getest op het Mir-ruimtestation en verlichtte een cirkel van acht kilometer doorsnee op aarde. Daarop werd in 1999 een satelliet gelanceerd met een nog grotere spiegel. Bij het ontvouwen wikkelde die zich echter om een antenne en moest de Znamaya 2.5 als verloren worden beschouwd. Daarop ging voor het hele kunstmaanproject het licht uit.