Handboek Toerist voor Chinese wereldreiziger

Welgemeend advies, op rijm, in Jip- en Janneke-Chinees met verhelderende plaatjes. Zo ziet het 64 pagina's dikke handleiding voor de toerist eruit die door het nationaal toerismebureau wordt meegegeven aan Chinezen die een buitenlandse reis ondernemen.

Het Handboek Toerist is een reactie op een serie incidenten met Chinese toeristen in het buitenland, die in China tot verontwaardiging en plaatsvervangende schaamte hebben geleid. De incidenten verschillen van boertig gedrag, tot het beschadigen van een eeuwenoud kleitablet in een Egyptische tempel.

Van volkomen logisch...

Sommige reisadviezen in het boekje zijn voor de hand liggend en zouden ook van pas kunnen komen voor reizigers uit andere landen: niet schreeuwen, niet voordringen, geen afval op straat werpen en andere mensen netjes groeten of bedanken.

Sommige richtlijnen wijzen Chinese toeristen erop dat ze zich ook in het buitenland aan de regels moeten houden: geen koraal of schelpen meenemen van een duiktrip, niet zwartrijden in het openbaar vervoer en geen foto's nemen in musea waar dat niet is toegestaan.

...tot volkomen onbegrijpelijk

Weer andere richtlijnen lijken te zijn ingegeven door incidenten uit het verleden: hang je was niet te drogen op een lampenkap in de hotelkamer (brand!). Neem geen reddingsvest uit het vliegtuig mee (echt gebeurd). Laat je kind niet in het openbaar poepen (echt gebeurd, in een vertrekhal) of plassen (echt gebeurd, in een fles midden in een restaurant).

Sommige tips zijn onbegrijpelijk: vrouwen dienen in Spanje altijd oorbellen te dragen. En in Schotland kun je beter geen souvenirs van steen kopen. Eerlijk is eerlijk, het boekje bevat ook adviezen over gedrag dat sommige Chinezen echt vertonen: spugen op straat, op de toiletbril hurken en in het openbaar in je neus of gebit pulken.

Opkomst massatoerisme

De ophef over het soms boertige gedrag van Chinese toeristen is niet zo gek als je bedenkt dat de meeste Chinezen nog nooit op vakantie zijn geweest, laat staan in het buitenland. In 1997 ondernamen nog maar 5 miljoen Chinezen een reis naar het buitenland, meestal voor zaken of studie.

Door de toegenomen welvaart kunnen meer mensen op reis; dit jaar 83 miljoen Chinezen. Voor velen is het de eerste maal dat ze in het buitenland komen. Een kaartjesautomaat op een station is een onneembare hindernis voor iemand die niet of gebrekkig Engels kent. Soms zien ze voor het eerst een westers toilet. Een menukaart is abacadabra. Net zoals voor veel Nederlanders toen vijftig jaar geleden voor ons het massatoerisme opkwam en we met een hurktoilet of bidet werden geconfronteerd.